Page 114 - CHQ_03

Σαμαριάς. Έχουμε κάνει από το ξεκίνημα 3
ώρες και 15 λεπτά. Στον οικισμό θα κάνουμε
τη μεγαλύτερη στάση. Κάποια σπίτια έχουν
αναπαλαιωθεί, αφού μέχρι το 1962, οπότε
το φαράγγι ανακηρύχθηκε Έθνικός Δρυμός,
εδώ υπήρχαν αρκετοί μόνιμοι κάτοικοι. Το
ιατρείο, το δασονομείο, οι 2-3 ξενώνες και
κάποιες αποθήκες είναι όλα πέτρινα και
στέκουν αναπαλαιωμένα δίπλα σε άλλα
ερειπωμένα κτίσματα.
Τρία ιστορικά ξωκλήσια βρίσκονται στην
περιοχή της Σαμαριάς: ο Άη Γιώργης λίγο
ψηλότερα, ο Χριστός απέναντι και η Οσία
Μαρία λίγο πιο κάτω (σε αυτήν οφείλεται
κατά πολλούς και το όνομα Σαμαριά).
Συνεχίζουμε την πορεία μας από εδώ και
κάτω χωρίς διακοπή και αργά αλλά σταθερά περνάμε την πηγή Πέρδικα
χωρίς να σταματήσουμε. Κυπαρίσσια, πεύκα, αλλά και πλατάνια, μας
χαρίζουν τη σκιά τους μέχρι την πηγή Κεφαλοβρύσια, που είναι η τελευταία
που συναντάμε στην πεζοπορία μας. Ολιγόλεπτη στάση και σε λίγο μπροστά
μας φαίνονται οι Πόρτες. Το στενότερο σημείο του φαραγγιού, με 3 μέτρα
πλάτος και 100 μέτρα ύψος, είναι το πιο γνωστό και πιο φωτογραφημένο
μέρος όλης της διαδρομής. Προχωράμε για την έξοδο και το τελευταίο
φυλάκιο, που απέχει 20 λεπτά από τις Πόρτες. Η πεζοπορία μέσα στο
φαράγγι ολοκληρώνεται περπατώντας αργά σε ένα τοπίο με λιγότερα
δέντρα και τη μυρωδιά της θάλασσας να πλησιάζει. Από την έξοδο μέχρι
την παραλία έχουμε 3 χιλιόμετρα τσιμεντόδρομο ή ασφαλτόδρομο, αλλά
η συσσωρευμένη κούραση κάνει δύσκολη τη διαδρομή, αφού είναι ήδη
μεσημέρι και κάνει ζέστη. Η εμπειρία τελειώνει με μια βουτιά στο Λιβυκό
πέλαγος και μια στάση στις παραθαλάσσιες ταβέρνες της Αγίας Ρουμέλης
για αναπλήρωση των χαμένων θερμίδων.

114 GREC14N 2018-19